Egypte
: dag 1a: vlucht Amsterdam - Hurghada

 

 

 

zondag 10 februari 2013

 

 

 

Een nieuwe Nijlreis wenkt... Na de bovenloop van de Nijl (Oeganda) in januari (zie foto hiernaast), staat nu de benedenloop van deze rivierkanjer op het programma. 

 

 


't Kan voor mij niet snel genoeg gaan, in velerlei opzichten. Waren we maar al vroeger op weg, want enkele uren eerder die avond, rond 20.45 uur kwam ik tot de vaststelling dat mijn gsm riebedebie was. Uit de zak van mijn mantel gefloept, terwijl ik in een rush naar het Jan Breydelstadion aan het fietsen was voor de match Club Brugge – OH Leuven. Een grootschalige zoekactie leverde niets op. Dan maar aangifte gedaan, eerst in het stadion, maar daar bot gevangen, omdat de politiediensten zich er alleen met voetbalzaken bezighouden, dan de suggestie opgevolgd om naar het hoofdbureau van de politie te gaan en daar moeten vaststellen dat er geen licht meer brandde en het daardoor gesloten leek, vervolgens gebeld en te horen gekregen dat het wel degelijk open was en ik aan de deur had moeten bellen. Ondertussen gsm abonnement geblokkeerd, familie verwittigd dat het de komende week alleen maar zin heeft naar de gsm van dochter Maite berichtjes te sturen. En aan de deur van het politiekantoor aangebeld, mijn verhaal mogen doen en daarna snel, veel later dan verwacht, nog enkele uurtjes onder de donslakens.

Om 2.25 uur wakker geschoten door een muziekje van de wekker en om 2.55 uur vertrokken vanuit Brugge, bij een temperatuur van -1° C en droog weer. Gezwind tot voorbij Antwerpen en dan vlak boven Antwerpen opeens gemerkt dat de grond naast de autosnelweg wit is van kleur: het heeft hier blijkbaar gesneeuwd. Vele verkeersborden zijn niet herkenbaar, door de moddersneeuwlaag die door de voorbijrijdende vrachtwagens omhoog is gespat. Beetje bij beetje, heel geleidelijk aan wordt het sneeuwtapijt dikker en breder. Voorbij Rotterdam doen de strooidiensten niet meer  moeite om het 3de rijvak sneeuwvrij te houden. Eens Den Haag voorbij ondergaat ook het 2de rijvak dit lot. De sneeuw valt nu volop en op vele plaatsen is het zoeken zijn alleen de sporen van de auto's nog sneeuwvrij. We moeten vaart minderen en mogen niet meer boven de 80 km/uur rijden en zien ons verplicht om nog maar aan 60 km/uur te rijden. Het wordt aftellen tot aan Schiphol. Halen we het zonder te slippen of niet? Net wel, tegen 5 uur. De sneeuw op de verkeersborden steken de aanduiding naar P3 weg. We hebben er via Internet met onze Mastercard een plaatsje geboekt en hebben een engelbewaarder die ons er heen leidt.

 

 

 

 

Op het parkeerterrein ligt al een dikke laag sneeuw. Veilig remmen wordt bijna niet meer mogelijk. Maar we moeten door de laag om een parkeerplaatsje te vinden. Dat lukt niet meteen en uiteindelijk moeten we de hele parking rondrijden om een plekje te vinden, gelukkig niet al te ver van de pendelbus.

 

 

 We glijden met onze bagage over de sneeuw en hoewel we maar een 300 meter moeten stappen, al snel krijgen onze voeten het kil. We zijn blij dat we meteen de warmte van de pendelbus mogen opzoeken. 

 

 


5 minuten later zijn we aan het rijden, voor een rit van een kleine 10 minuten tot aan de vertrekhal. We arriveren er om om 5.40 uur en gaan meteen naar de drop off balie voor onze bagage. Bij de balie van Corendon zijn we de enige reizigers. Het afgeven van de bagage had pijlsnel. We mogen tot 20 kg per persoon inchecken en tot 5 kg aan handbagage meenemen.

 

 

 

De bijna slapeloze nacht zorgt ervoor dat we niet al te veel oog hebben voor de sublieme inrichting van Schiphol. En toch... Ik ben er ondertussen al flink wat keren geweest en telkens weer sta ik versteld van de originaliteit van de inrichters. Zo ontdekte ik dit keer in de transitzone 2 plaatsen waar je massage kan krijgen en ook een museum dat je kan bezoeken. De inspanningen werpen vruchten af. Vorig jaar werd Schiphol verkozen tot 4de beste transitluchthaven in de wereld. De Hollanders moeten enkel Zuid-Korea (Incheon International Airport),  Singapore (Changi Airport) en Hong Kong International Airport laten voorgaan. 

 

 


We komen om 6.50 aan de gate D16 aan. De gate is nog niet open en zal uiteindelijk pas om 8.00 uur, 1 uur voor vertrek opengaan. We spelen enkele boterhammen naar binnen en zoeken dan een zacht plekje op om al liggend wat te rusten.

 

 

 Om 8.00 uur trekken we naar de gate, waar al veel volk zit te wachten. We zien er hoe de bagage wordt ingeladen en spotten daarbij de reistas van Maite die goed en wel aan boord verdwijnt. Een kwartier later zitten we al op het vliegtuig de CND717, die is ingedeeld in 2 rijen van 3 zitjes. Omdat de sneeuw nog van het vliegtuig moet worden gespoten en er maar 1 spuiter komt opdagen i.p.v. de gebruikelijke 2, duurt het nog een hele poos voor we naar de startbaan mogen. Uiteindelijk vertrekken we met een groot uur vertraging.

 

 

 

 

Een besneeuwde landingsbaan: het is eens wat anders...

 

 

Bye, bye Nederland! Bye, bye België!

 

 

 De piloot loodst ons veilig over Duitsland, de Alpen, Venetië en San Marino.

 

 

 

 

 

Dan de Middelandse Zee over en over Alexandrië, en daarna alleen nog maar woestijnsteenvlaktes.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nu lijkt Hurghada te ontploffen. Overal worden grote hotelcomplexen gebouwd.

 

 


Om aan ons visum te geraken (kost volgens het bordje aan de inkom 12,5 euro) moet iedereen eerst een balie van een reisagentschap (wij Corendon) passeren en 20 euro neertellen in ruil voor een blanco fiche die moet worden ingevuld en afgegeven aan de douane in ruil voor een stempel. Wie een paspoort heeft, hoeft geen pasfoto af te geven, wie een identiteitskaart heeft wel (1 pasfoto). Alles verloopt echter heel vlotjes, ook het afhalen van de bagage. Die ligt al rond vrolijk toertjes te doen op de loopband, wanneer we er aankomen.

 

 

 

 

 

vervolg

 

overzicht reportages Egypte

 

homepage

 

 

 o