Egypte dag 1b busrit Hurghada - Luxor
zondag 10 februari 2013
Bij het instappen in de bus die ons naar de aankomsthal brengt, bots ik op Carla uit De Haan, een vriendin uit het salsamilieu. Zij zat ook op de vlucht samen met haar dochter en boekte een weekje Hurghada met Corendon. Ik kom van haar te weten dat ze gratis mag parkeren bij Corendon en dan nog in een overdekte hal, blijkbaar een actie voor de Belgische klanten van Corendon. Nondepietjes, en ik betaalde 48,5 euro voor een plaatsje op P3!!!
Bij het naar buiten stappen staan verschillende mensen van Corendon om ons naar de bus te leiden. Een lijst vermeldt dat we bus 30 dienen te nemen. Een half uur later vertrekken we. Een 35jarige man geeft uitleg over wat we van de trip, 290 km ver, mogen verwachten. Die kan 1 uur duren, of 2 uur, of 3 uur, of 4 uur of zelfs 5 uur, maar hij denkt dat het zal lukken in 4.30 uur. Na een 10-tal minuten zal hij zorgen voor een verrassing...
	Die verrassing komt er: bij een winkelcomplex wordt 5 minuten halte gehouden en we krijgen allemaal een zakje van MacDonalds met daarin een hamburger en frietjes. Na het verlaten van Hurghada dat op vele plaatsen op een spookstad gelijkt door al de gebouwen in aanbouw, rijden we nog een eindje langs de Rode Zee.
Na een halfuurtje laten we de Rode Zee links liggen en rijden tussen bijzondere bergrotsen door. De weg blijft de hele tijd zonder niveauverschillen en is hier en daar in zand. De zon gaat hier al rond 17.25 uur onder en het is halfbewolkt en van een ondergaande zonnebol is niet veel te merken, maar van mooie kleuren wel. We rijden de hele tijd in de richting van de rode lucht.
Na ongeveer 2.30 uur stoppen we voor een plaspauze op een plaats waar toeristenkraampjes staan en kan geplast worden tegen betaling van een fooi. Ik merk dat ze hier overal fooien vragen: op de luchthaven bij het afhalen van een karretje voor mijn bagage reikte een man me een karretje toe en opende zijn hand, waarin enkele euro's lagen; bij het steken van de bagage in de bus weer een hand met euro's erin...
	Bij het uitstappen vliegt een man in djelaba op ons af om zich voor te stellen en ons te vragen een bezoekje te brengen aan zijn souvenirs. We doen dat en zien er hoedjes liggen, jurken met farao's erop, sluiers... Ik krijg een sluier rond mijn hoofd en Maite ook.
Ali vraagt hoeveel we ervoor willen geven. Zijn vraagprijs toont hij op een rekenmaschientje: 55 euro. Ik val bijna tegen de grond van 't verschot. 'k Vind dat ik nog niet missta met die witzwarte sluier en wil er 5 euro voor geven. Hij zegt dat 25 euro goed is voor de 2 sluiers, maar die van Maite is wit en niet zo bijzonder en ik vraag die uit de onderhandelingen te nemen. Uiteindelijk zakt hij zijn prijs tot 11 euro, maar ik volhard bij 5 euro, en uiteindelijk stemt hij toe. Verkocht!
21 minuten later (22 minuten voor de vrouwen) rijden we verder. Alle lichten gaan uit en ik leg me te slapen liggend op 2 zetels. Om 20.45 uur krijgen we te horen dat we er bijna zijn. De gids neemt weer het woord en vertelt van alles over zijn land. Het is nog 25 min. rijden en in die tijd wordt hij tussen zijn uiteenzetting door wel 8 of 9 keer gebeld. Hij zegt dat het een van zijn vrouwen is, want het is in Egypte gebruikelijk om met 4 vrouwen te trouwen, als je ze kan onderhouden. Evident is dat niet, want ze kunnen zagen! Dus is het beter om er maar 1 te hebben. Onze gids zegt dat hij als hij ooit zal trouwen hij maar 1 vrouw zal nemen. De chauffeur Mohammed heeft er 4. Hij is daardoor altijd slechtgeluimd, want hij moet zo veel moeite doen om ze te onderhouden. Vrouwen mogen niet werken in de hotelsector, omdat ze in Egypte lange kleren moeten dragen en dit in de hotels niet toegelaten wordt. Vandaar dat alle mensen die op de boten van de Nijlcruises werken mannen zijn. Vrouwen mogen wel werken in ziekenhuizen en in scholen. In scholen zijn 80 % van de leraars vrouwen. Luxor is een welstellende stad. Het is er aangenaam wonen, de mensen zijn er vriendelijk en er is een luchthaven, een ziekenhuis... Voor de ziekenzorg moet je hier niet betalen, in Hurghada wel. Vandaar dat er niet veel Egyptenaren in Hurghada wonen: slechts 300.000 tegen 23 miljoen in Caïro. We zien de trein voorbijglijden. Die rijdt tussen Aswan en Kaïro en doet daarover 13 uur. De gids vertelt dat er in de Nijl krokodillen zitten. Er zitten er veel in de Aswan (zo'n 3000). In Luxor zouden er zo'n 300 zijn. Aswan is volgens hem de mooiste stad van Egypte, samen met Alexandrië.
	We komen om 21.30 uur aan bij de boot en moeten meteen mee naar binnen, naar de Gaby. Onze bagage mogen, neen moeten, we achterlaten, op bevel van onze gids, die ons naar de boot begeleidt. Om er te geraken moeten we eerst door een andere boot stappen die er tegenaan ligt gemeerd. Tamer, onze gids voor de hele week, is Egyptenaar, maar spreekt meer dan behoorlijk Nederlands, en dan nog redelijk luid ook. We mogen hem alles vragen. Na het zien van mijn kamer (334 op de 3de verdieping) vraag ik om van kamer te mogen verwisselen, omdat de boot die naast ons ligt te veel lawaai maakt. We krijgen kamer 226, ietsje verderop. Jammer genoeg is er geen kamer meer vrij aan de andere kant, waar er geen boten liggen. We schuiven aan voor het buffet dat normaal tot 21.00 uur wordt opengehouden, maar nu tot 22.30 uur openblijft. Om 22.45 uur gaan we naar de kamer en om middernacht, na het uittikken van het verslag van de dag, leg ik me te slapen.

vervolg

overzicht reportages Egypte

homepage