Madagaskar
: dag 7b: Canal des Pangalanes: ochtend van dag 2

 

 

 

donderdag 24 oktober 2013

 

Om 7.00 uur maken we ons snel uit de voeten, vooraleer de Titanic ons meezuigt naar de bodem.

 

 

 

 

 

 

Er is er eentje bij die liever nog wat had willen blijven liggen op zo'n foamding.

 

 

Vooraleer we weer aan het kronkelen gaan, krijgen we eerst een kaarsrecht stuk voorgeschoteld. Het kanaalgevoel!

 

 

 

 

 

 

We hebben weer veel bekijks.

 

 

 

 

 

 

 

Over het hele traject tot op een 10-tal km aan onze bestemming 90 km verder, is geen enkele brug meer te zien. Mensen die willen oversteken, moeten dat per prauw doen.

 

 

 

 

Voor het kanaal er was, was het bijna ondoenbaar om goederen langs de kuststrook te vervoeren, tenzij je ervan hield om aan island hopping te doen en het niet erg vond om de hele tijd te moeten lossen en laden om van de ene zandbank naar de andere te geraken. 

 

 

 

 

 

Toen de industriële revolutie een koers naar de kolonies deed ontstaan om er grondstoffen te halen voor de Europese markt, werd de nood aan degelijke transportwegen heel precair. Het zette de Fransen aan het denken. Ze hadden nog maar pas vol trots het Suez- en Panamakanaal gegraven, dus waarom niet ook een kanaal in het oosten van Madagaskar?!

 

 

 

Langs de kust varen was geen optie. De immer woeste golfslag maakte het zelfs niet mogelijk om er haventjes aan te leggen. Dus dan maar de vele meertjes met mekaar verbinden in de vorm van een kanaal, 964 km lang. Niet alleen kon zo een efficiënte en veilige transportweg gecreëerd worden, het bood de Fransen ook de mogelijkheid om het oosten van Madagaskar militair heel wat beter te kunnen overheersen.

 

 

 

 

 

Een naam voor het kanaal was snel gevonden. Panganales is een verfransing van het Malagassische woord ampalanga, dat overlaadplaats betekent.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Op het land zijn het de mannen die, als ze zich het kunnen veroorloven geholpen door zeeboes, het land ploegen.

 

 

 

 

De vrouwen zorgen voor het planten van de rijst.

 

 

 

 

 

Ze zijn super, want nooit zie je een man de vaatwas doen of voor wasmachine spelen.

 

 

Meestal zijn het mannen die roeien.

 

 

 

 

 

 

Maar lang niet altijd.

 

 

Net zoals de vrouwen, zijn ook de zeboes super. Ze kunnen zelfs zwemmen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Om 9.20 uur is het tijd voor de eerste plaspauze van de dag.

 

 

Het oponthoud duurt maar 5 minuutjes. Dus zijn we in een mum van tijd weer 't gat in, en 't mag gezegd worden, 't is een mooi gat!

 

 

 

 

 

 

 

 

't Is 10.30 uur. De keukenploeg is in gang geschoten.

 

 

Bij enkelen is de batterij nu al leeg. Dan maar snel even opladen!

 

 

 

 

 

 

 

 

We varen blijkbaar redelijk snel, want de boot die zo-even nog een stip was, komt alsmaar dichter en dichter.

 

Nog even en we kunnen het vaartuig enteren.

 

 

 

 

 

 

Op het bovendek gaat het er heel gezapig aan toe.

 

 

 

 

 

 

We naderen stilaan de oceaan.

 

 

 

  

 

vervolg

 

overzicht reportages Madagaskar

 

homepage